Sinds najaar 2011 woon ik op mijzelf. Al die jaren heb ik op een of twee logees en af en toe visite na met niemand rekening hoeven houden. Zo kan ik ‘s avonds na het eten als ik wil eerst op de bank tv kijken en daarna aan de afwas beginnen. Of als ik niet direct zin heb in opruimen doe ik dat niet. Uiteraard probeer ik het wel bij te houden maar het gaat om het idee. Niemand die er last van heeft of commentaar geeft.

Nu woon ik zoals je waarschijnlijk hebt gelezen in de achtervleugel van een hotel met inmiddels 8 andere mensen. En ik merk dat ik dat toch lastiger vind dan verwacht.

Rekening houden met elkaar

Zo wordt het hier niet gewaardeerd als je je afwas pas uren later doet, delen we de badkamer+wc en is niemand blij als je om 5:30, als iedereen opstaat, gaat douchen. Je moet dus rekening met elkaar houden. Natuurlijk doen we dat maar soms is het wel vervelend. Bijvoorbeeld als je naar de wc moet en iemand staat onder de douche (als dan beneden iemand de gootsteen gebruikt heb jij in de douche opeens koud water). Die punten zijn de praktische dingen die ik soms lastig vind.

Sociaal

Mentaal gezien vind ik het persoonlijk lastiger dan verwacht om dag en nacht met mensen zijn, er wordt min of meer verwacht altijd sociaal te zijn en uiteraard alles in het Engels. Nu vind ik dat laatste niet zo moeilijk maar ik merk dat ik het best lastig vind altijd positief te zijn. Niemand zit natuurlijk te wachten op een chaggerijnige roommate. Wat ik begrijp maar ik ben ook gewoon een mens met alle emoties die ook wel eens geen zin heeft in lang leve de lol.

Andere wereld

Regelmatig heb ik het gevoel dat ik van een andere wereld kom dan mijn huisgenoten. Ik ben de enige christen en dat merk ik aan verschillende dingen; niet alleen gevloek (vanochtend nog maar net vertrokken en de eerste woorden zijn al gevallen) maar ook meningsverschillen. Zoals met elke knappe vent die je kunt krijgen het bed induiken of je straalbezopen zuipen.‘You never been drunk in your life?? Whats wrong with you?!’ Uuuhhh..

Ik ben dus de enige die daar anders over denkt en zulke dingen niet doet.

Weg

Misschien denk je nu, als het zo erg is, waarom ga je dan niet weg?

Op dit moment blijf ik nog even door plukken, even wat extra geld sparen. De 28e is mijn laatste werkdag en daarna wil ik 18 dagen over Tasmanië reizen en me als een echte toerist gedragen. Als alles goed gaat stap ik half maart het vliegtuig in naar Nieuw-Zeeland. Voor nog onbekend aantal weken.

Die 2 weken hier zijn dus nog wel te overzien. Gelukkig zijn er ook genoeg goeie momenten samen. Maar 1 ding is duidelijk geworden voor mij: Ik ben blij dat ik in Nederland alleen woon.

Liefs,

Charlotte