'Als jullie het leuk vinden kunnen jullie volgende week van de 29e tot en met 2 november mee op surfkamp. All inclusive voor ongeveer $500,- (€350,00).' Na even 2 tellen te hebben nagedacht besloot ik om ook mee te gaan. Hoe gaaf is het om te kunnen zeggen dat je kunt surfen en dat je hebt leren surfen in Australië. En de prijs, tja ik blijf een Nederlander, daar kon ik het ook niet voor laten

Kamperen in Gerroa

Dus maandagochtend om 9:15 vertrokken we met een touringcar van Sydney naar Gerroa wat 2 uurtjes rijden naar het zuiden is. Daar kwamen we aan op een camping, waarvan een gedeelte speciaal voor het surfkamp is. Toen eenmaal iedereen aanwezig was en een plekje had gevonden kon de uitleg over de week beginnen. We werden in 2 groepen gedeeld omdat anders de groep te groot was om tegelijk te kunnen eten. De ene dag stond groep 1 vroeg op en deed alles als eerste en de andere dag stond groep 2 als eerste op, zo wisselden we elkaar af. Les op het strand

Nadat iedereen een bed had weten te bemachtigen in de ongeveer 14 eenvoudige kamertjes waarin stapelbedden stonden kon de 1e les beginnen. Wat een gedoe is dat zeg zo'n wetsuit aandoen! Ding zit mega strak dus elke keer had je het gevoel dat je eruit scheurde. Eenmaal erin gehesen konden we op naar het strand wat zo'n 5 minuten lopen was.

Op het strand werden we weer ingedeeld in 3 groepen met in elke groep 2 instructeurs zodat het overzichtelijk bleef. Elke dag hadden we 2 lessen, een ochtend en middag les. En voor elke les ging je in je groepje even apart om paar dingen door te nemen en een reminder hoe je van in het water liggen overeind komt op je board. Verder leerden we elke les iets nieuws, zoals: wat doe je als je in de stroming terecht komt of hoe kun je tegen de golven in zwemmen en de warming-up.

In het water

En dan het water in! Wat lijkt het makkelijk op die filmpjes maar wat is het moeilijk! Eerst moet je wachten op de juiste golf, dan snel op je plank gaan liggen, voeten tegen de rand, peddelen, als de golf er is nog 3 extra, en dan op een bepaalde manier omhoog. Dat peddelen lukt wel, maar bij overeind komen viel ik (en meerderen met mij) er steeds van af. Zo frustrerend! Dinsdagmiddag was ik er helemaal klaar mee. Maar toen zei de instructeur: Je hebt een verkeerd board. Je bent zelf best lang dus je hebt een grotere nodig. Ooooh. Tja en toen werd het wel leuker :). Dat dat een board was voor mensen die het nog niet kunnen, I don't care! Want nu was het wel leuk. En zo ging het dus de hele week door.

Ontbijt-surfen-lunch-surfen-diner-freetime.

Hoe vond ik het?

Ik ging naar surfkamp om te leren surfen. Kan ik het nu? Nee, maar wel de basistechniek en wie weet leer ik ergens anders nog meer. Maar het was wel leuk om te ervaren. De blijdschap en trots als je merkt dat je overeind staat en 5 tellen later nog steeds op je board staat is zo fijn.

Maar niet alles is leuk, tenminste dat vond ik. Je bent met een grote groep mensen die overal zijn, of je nu in bed ligt, onder de douche staat of tijdens het eten. (Oké, niet letterlijk onder de douche, maar wel in de buurt of achter je in de rij.) Je bent nooit alleen. En dat heb ik gewoon af en toe even nodig. Daarom zat ik elke avond praktisch alleen in het speeltuintje, waar de wifi was. Terwijl verder bijna iedereen in het overdekte gedeelte aan de picknicktafels zat bier te drinken en kaartspelletjes te spelen zat ik te appen en te bellen. Bier drinken kan gezellig zijn, maar met zoveel geluiden moet ik zo goed luisteren en concentreren, daar had ik geen zin in. Ook voelde ik mij als christen wel heel alleen. Er werd door sommigen veel gevloekt en ik ben gewend om te bidden voor het eten, of in ieder geval een moment van stilte te krijgen. Eten zonder te bidden is net zoals een cadeautje van iemand krijgen zonder dankjewel te zeggen. Dat klopt gewoon niet. Dus ik ben elke dag maar zelf dankbaar geweest voor de dag en het eten.

Dus, mocht je heel toevallig ooit een keer daar zijn en denken: Zal ik het gaan doen? Als je de basics wilt leren, ja! Maar als je surfen niks aan vind en ook niet van mensen om je heen, dan moet je het zeker niet doen. Want meer dan dat doe je niet in die week.

Maar ondanks dat je constant tussen de mensen zit was het wel een hele toffe ervaring om mee te maken en te kunnen zeggen dat ik heb gesurft in de grote oceaan. Die overigens even vies smaakt als de Noordzee.

Als je mij in actie wilt zien, of gewoon de beste foto's en filmpjes, ga dan naar surfcampaustalia op FB of surfcamp op Instagram.

Liefs,

Charlotte