Hoe gaat het nu

Hoi allemaal,

Het is alweer bijna 2 weken geleden dat ik iets van mij liet horen. Sowieso gebeurde er vrij weinig waardoor ik weinig had te vertellen. Niet dat dat nu heel anders is maar ik zat afgelopen dagen ook niet lekker in mijn vel, kon mijn plekje hier niet goed vinden waardoor ik ook geen behoefte had om dan blogs te typen en net te doen hoe leuk het hier wel niet was. Nu heb ik een ander plekje gevonden waar ik het gelukkig een stuk beter naar mijn zin heb.

Cannons Creek
In het vorige artikel kon je lezen dat mijn au-pair avontuur onverwachts tot een einde kwam. Maandag 26 november ben ik van Hastings naar Cannons Creek verhuisd en heb daar 9 dagen bij een echtpaar uit mijn thuisgemeente gelogeerd. Hun zoon is in de jaren 90 met een Australische vrouw getrouwd en wonen met hun 4 zonen in Cannons Creek. Opa en oma komen ieder mogelijk jaar op bezoek en wonen in hun eigen huisje dat in de achtertuin van hun zoon staat. Zodoende kon ik heerlijk een lange week genieten van de rust, Flakkees praten en de niks moet alles mag mentaliteit.
Maar hoewel het daar super fijn en rustig was en ik mijn dagen verslond met lezen, uitzending gemist kijken, kletsen, boodschappen en meehelpen in het huishouden is er verder in Cannons Creek weinig tot niks te doen. En ik ben niet naar Australië gekomen om dingen te doen die ik in Nederland ook kan. Dus tijd om weer verder te gaan.

Melbourne
Woensdag 5 december toen half Nederland pakjesavond vierde (heb ik echt gemist) vertrok ik met de trein naar Melbourne. Na iets meer dan een maand in een normaal huis/bed was het weer tijd voor een hostel. Ik zat in een hostel midden in het centrum, midden in de drukte/chaos dus. Als je mij kent weet je dat dat echt niks voor mij is. De eerste avond dacht ik alleen maar: Ik wil naar huis! Dus zo snel als het kon ben ik daar weggegaan. Sinds vrijdagavond is mijn nieuwe onderkomen Habitat HQ. Superfijn hostel wel in Melbourne, in de wijk St. Kilda. Wel met een kilometerslange winkelstraat om de hoek, maar geen hoge gebouwen waardoor ik me echt opgesloten voelde, geen party hostel en dicht bij het strand. Super fijn! Ik heb al een nacht bijgeboekt en denk dat ik hier nog een week blijf.
Volgende week wil ik de Great ocean road doen en rond de kerstdagen naar Tasmanië en daarna op naar Nieuw-Zeeland! :)

Werk
Helaas nog niks in het vooruitzicht. Ik had afgelopen woensdag een gesprek bij een gezin; de vader is gescheiden en heeft helft van de week zijn 2 kinderen. Dus kennis gemaakt maar ik had al een voorgevoel dat het niks zou worden en kreeg ook vragen als: heb je e.h.b.o. voor kinderen, heb je ervaring? En het feit dat ik rond de kerst naar Tasmanië wil maakt het ook wel erg kort. Dus nu leef ik op mijn gespaarde en verdiende geld en zoek ik naar kleine baantjes voor 1 of 2 dagen. #elkedollariser1.

En hoe gaat het met jou nu in de donkere en koude decembermaand?

Liefs Charlotte

Dit had ik niet verwacht

Het is klaar
Het is woensdagavond 9 uur. Ik zit met mijn laptop aan tafel waar ik een programma bekijk en tegelijk een woordzoeker invul. Kevin de vader van Sierra vraagt of ik nog wat wilt drinken en zegt daarna dat we moeten praten. Ik ben me van geen kwaad bewust dus denk, kom maar op met wat je te zeggen hebt.
'We hebben het er samen over gehad en we merken dat je best weinig ervaring hebt vergeleken met eerdere au-pairs die we hebben gehad. En je was vorige week woensdag te laat op school om Sierra op te halen (ikwas met een ander Nederlands meisje op pad geweest en op de terugweg van haar huis had ik een afslag gemist waardoor ik 10 minuten te laat op school was) 'and that is a big concern' (grote zorg) en daarom hebben we besloten dat we op zoek gaan naar een andere au-pair.'
BAM! Dat had ik niet aan zien komen. Ik weet dat ik geen ervaring heb als au-pair en dat wisten zij ook. Maar blijkbaar was toch na 2 weken de maat vol. Alhoewel ik denk dat er wel meer achter zit, waaronder dat ik geen klik had met de moeder. Maar daar kom ik nooit achter of dat er ook mee te maken heeft.

Laatste paar nachten
Maar wat nu? Gelukkig hoefde ik niet direct mijn spullen te pakken. Ik mocht nog wel blijven maar hoefde dus niet meer voor haar te zorgen.
Tja dan heeft blijven ook weinig zin voor mij. Uiteindelijk ben ik tot maandag gebleven. Ik zou bij mensen uit Nederland die hier 3 maanden op vakantie zijn en in de buurt van Hastings wonen kunnen logeren, maar zij zouden pas zondag arriveren dus vandaar dat ik nog een paar nachten in Hastings bleef. Heb me wel prima vermaakt gelukkig. Ben onder andere ook nog 2 keer een dag op pad geweest om nieuwe mensen te ontmoeten.

Backpack ingepakt
Sierra zou door haar ouders worden voorbereid op mijn vertrek als ik wist welke datum ik zou vertrekken. Want, het is toch zielig als degene die je 2 weken tijd en aandacht gaf opeens uit het niets weg is en je kunt niet eens afscheid nemen?
Maar in de dagen die volgden wist ze nog steeds van niks. Zondagmiddag toen ik mijn backpack alvast had ingepakt om maandagochtend weg te kunnen en zij mijn kamer binnenkwam vroeg ze wel waarom mijn backpack was ingepakt. Ik heb toen gezegd dat ik dat alvast had gedaan omdat ik binnenkort weg ga maar dat papa dat wel zou zeggen. Ik vond en vind dat de taak van de ouders. Maar papa en mama zeiden niks.

Het afscheid
Maandagochtend had ik bewust mijn wekker gezet zodat ik afscheid van haar zou kunnen nemen. Ik zou haar namelijk niet meer zien omdat ik in de ochtend zou vertrekken. Om 10 voor half 9 ging ze tandenpoetsen en dacht ik: als niemand het doet, dan doe ik het wel. Dus naar de badkamer gelopen en gevraagd of ze wist dat ik wegging vandaag. No, why are you going? Tja, omdat je ouders niet tevreden zijn. Gelijk daarna kwam haar moeder naar de badkamer dus was het gesprek klaar. Ik vond en vind nog steeds dat het eerder tegen haar had moeten worden gezegd. Dan had ze zich kunnen voorbereiden, afscheid kunnen nemen of vragen kunnen stellen waarom ik wegga. Nu was het voor haar totaal onverwachts. Voelde echt niet fijn. Maar om nu helemaal niks te zeggen dat voelde helemaal verkeerd voor mij.

En toen was het voorbij
En toen opeens was ze weg. Een meisje van 8 waar je in 2 weken tijd een band mee op bouwt. Een meisje waardoor je fantasie weer aan het werk gaat, waarvoor je elke dag trampoline gaat springen, schommelen, koffie met colasmaak mee gaat drinken of fantasievissen gaat vangen. Alles om haar gelukkig te zien en samen te lachen. En opeens is dat weg, klaar, over. En eerlijk, ik had het er echt moeilijk mee. 'Ik kan wel janken' zei ik tegen een paar mensen toen ze weg was. Niet alleen omdat ze naar school was en ik haar dus niet meer zou zien, maar omdat het op zo'n vreemde en voor mij verkeerde manier was gegaan.

De andere kant van de medaille
Als je begint aan zo'n avontuur dan verheug je je erop dat je nieuwe mensen gaat ontmoeten. En natuurlijk weet je dat je weer afscheid moet nemen van die mensen. Ik had ook tegen haar gezegd dat ik ooit een keer weer weg zou gaan. Maar zo snel en zo onverwachts. Dat had ik niet aan zien komen.
Nu proberen om niet meer terug te kijken, vooruit en op zoek naar een nieuwe leuke uitdaging. Maar ik weet wel dat ik nu wel wat meer ga vragen dan alleen het salaris en de werktijden.

Musthaves voor backpackers

Je hebt besloten dat je wilt gaan reizen. Je paspoort en visum zijn geregeld en je hebt misschien je baan opgezegd. Een paar dagen voor vertrek zal je er dan toch aan moeten geloven: het inpakken van je koffer. En dat kan nog best een uitdaging zijn. Wat neem je mee en dat niet? Je mag 30 kg meenemen maar dat zal ik je ten zeerste afraden! Vooral als je een backpack draagt. Een veel gehoorde zin is: 'Als je je paspoort, visum, telefoon, geld/creditcard (je kunt niet overal met je pinpas betalen) en eventueel medicijnen hebt dan heb je genoeg, de rest kan je kopen.' En die dingen zijn ook het meest belangrijke om mee te nemen, (als je die thuis laat ben je wel een oelewapper). En als je alleen dat mee wilt nemen ben je nu klaar met lezen van dit artikel.



Aha, blijkbaar wil je toch iets meer mee nemen dan alleen die paar dingen. Best verstandig vind ik zelf. Maar wat is nu echt handig om mee te nemen? Er staan op internet genoeg complete inpaklijsten van spijkerbroek tot tandenborstel dus daar ga ik niet aan beginnen. Maar ik wil wel delen welke spullen voor mij echt essentieel zijn. Spullen waarvan ik regelmatig dacht: 'dit is super handig! Dat moet iedereen weten!' Dus bij deze:

1. Reishanddoeken. Wegen niks, zitten in eigen verpakking dus nemen bijna geen plek in. Drogen super snel wat heel fijn is. Meestal na het douchen spoelde ik mijn handdoek om onder het hete water, beetje zeep er bij en uitspoelen. Over het bed in het hostel of buiten aan de waslijn hangen en eind van de dag is die weer droog.

2. Wereldstekker.Tip: Zoek van tevoren even op welke stekker ze in het land waar je naar toe gaat gebruiken. Ik had er namelijk 4 bij me en niet een was van Australië. Mocht je dus geen stekker hebben, in de stad worden ze verkocht. Ik heb de mijne in Sydney gekocht. Handigst als je een stekker hebt waar je zowel je laptop (ook onmisbaar) als je telefoon aan kunt opladen.

3. Powerbank.Dit is zo mega handig en zo onmisbaar! Mijn telefoon loopt gewoon leeg waar ik bij sta. 's Ochtends is het 100% en een paar uur later is hij al voor de helft leeg. Heel irritant. Vooral als je een hele dag weg bent. Als je een volledig opgeladen powerbank bij je hebt kun je in ieder geval even vooruit. Of, als in de kamer van je hostel alle stopcontacten in gebruik zijn kun je in ieder geval met je powerbank opladen.

4. Stoffen short voor dames.Echt, ik woon er nog net niet in! Ideaal als je 's nachts naar de wc moet en niet in je ondergoed over de gangen van je hostel wilt lopen. Ik draag het ook als ik opsta en geen zin heb om mij aan te kleden. Short en een t-shirt aan en je bent aangekleed. Soms gebruik ik het ook als pyjamabroekje maar dat gebeurd zelden. Voordeel vind ik ook in tegenstelling tot een short van spijkerstof dat je er langer in past mocht je gewicht veranderen omdat de band elastisch is. En daarbij is het ook lekker luchtig.

5. Oordopjes.Zowel tegen snurkende kamergenoten als die oordopjes om muziek te luisteren. Als ik iets vervelend vind is het om verplicht mee te moeten luisteren met de muziek van een ander. Of als ik een Nederlandse serie kijk dan vind ik het voor mijn gastgezin vervelend als ze geluiden horen waar ze niks van verstaan. Oordopjes in en niemand heeft er last van. Voor de zekerheid had ik er 3 mee genomen waarvan 1 al kapot zijn.

6. Extra lange oplader.Handig als je in een hostel in boven slaapt en het stopcontact te ver van je bed vandaan is. Sowieso heb je minder snel kans dat je hem kwijt raakt dan een korte kabel.

7. Foto's of filmpjes van thuis.Vinden mensen vaak leuk om te zien.

8. Kennis over Nederland.Mensen hier zijn benieuwd hoe dingen in Nederland gaan: Wat is jullie volkslied, hebben jullie een koning of president, wat is typisch Nederlands eten, hoe gaat een bruiloft in Nederland, wat is de maximum snelheid, hoeveel betaal je voor te hard rijden? Etc. Het is nu niet van levensbelang maar wel handig als je op een paar vragen antwoord kunt geven.

9. Temperatuur.Kijk van tevoren op internet welke temperatuur het in het land waar je naar toe reist is op het moment dat je er bent. Bij Australië denk je misschien aan zon, warm en alleen maar korte kleding. Maar het kan hier ook gewoon koud zijn. Ligt aan de plek waar je woont. Ik woon in Victoria en daar verschilt het per dag. Gisteren 32 graden en zon. Vandaag 25 graden, bewolkt en regen.
Ik had 1 vest met rits meegenomen en daar 3 weken bijna in gewoond. Vooral in hostels met de airco aan kan het echt koud zijn. Uiteindelijk bij de opshop (kringloopwinkel hier) een 'nieuwe' gekocht.

10. Voor de dames: inlegkruisjes en de (prik)pil.Dat laatste beslis je natuurlijk zelf of je dat echt wilt. Maar ik vind het zelf wel fijn dat ik het zelf in de gaten kan houden. 's Ochtends wakker worden in een vreemd bed en merken dat je die nacht ongesteld bent geworden wilt toch niemand? Inlegkruisjes zijn handig als je niet overal je ondergoed kunt wassen en je je ondergoed zo toch nog enigszins 'schoon' houd.

11. E-reader.Maar als je dat niet hebt kun je natuurlijk ook gewone boeken meenemen. Het weegt alleen wat meer. Ik vind het fijn om af en toe even te ontspannen en een boek of tijdschrift te lezen.

Ik dacht, hoe meer tips hoe beter. En omdat er overal in Australië Nederlanders zitten heb ik op de facebookpagina 'Dutchies in Australia' (al lid van?) gevraagd wat zij echt onmisbaar vinden. Sommige tips kan ik mij in vinden en andere zijn voor mij niet van belang. Maar misschien voor jou wel.

1. Babydoekjes.Handig om in de outback jezelf op te frissen, je make-up te verwijderen of snel iets schoon te maken.

2. Verlengsnoer.Kun je in 1 keer meerdere apparaten opladen. Handig in hostels.

3. Shampoobars.Dit zijn kleine zeepjes waar je dus je haar mee kunt wassen. Ik heb ze zelf niet maar hoor er wel goede verhalen over. Nemen weinig plek in en je doet er heel lang mee.

4. Genoeg geheugen op je telefoon of camera.Wat genoeg is, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat het heel vervelend is als je geheugen vol is en je dus foto's moet verwijderen.

5. Gezichtsbescherming tegen vliegen.Heb ik zelf nog niet gemist of nodig gehad, maar het schijnt dat je in sommige gebieden de hele dag vliegen kunt inslikken.. eetsmakelijk!

6. Raboscanner.Als je lid bent van de Rabobank en geld over wilt maken.

7. Zaklamp.Handig als je midden in de nacht je bed uit moet en je kamergenoten niet wilt storen. Of als je een nachtje op outback gaat in de rimboe. Best handig als je dan dieren kunt zien.

8. Afsluitbare zakjes.Heb ik zelf niet maar wel gezien bij iemand anders en zo handig. Hoef je niet heel je tas door te zoeken waar je nu ook alweer die usb-stick hebt gelaten. Ook afsluitbare zakjes met kleine flesjes zeep of tandpasta voor in het vliegtuig is ideaal.

9. Zakmes.Kun je voor verschillende doeleinden gebruiken. Niet vergeten op het vliegveld om in je ruimbagage te stoppen, anders bestaat de kans dat je hem kunt inleveren.

10. USBstick.Een die in je telefoon kan en waar een SD-kaart in kan, zodat je foto's van een camera of actioncam kunt back-uppen via je telefoon.

11. Overige tips:hangslotjes, deet tegen de muggen, reisdocumenten (incl. kopieën), internationaal rijbewijs (heb ik niet en hier in Victoria ook niet nodig, maar als je het kunt regelen in Nederland zou ik het zeker doen) en veel geld. Sowieso moet je minimaal 3200 euro op je rekening hebben en dat is niet overbodig.

Bedenk wat je wilt gaan doen. Wil je een jaar lang bij een gezin als au-pair werken dan kun je vaak van hun spullen gebruik maken. Wil je het hele land rondreizen in een camper dan heb je wel wat meer nodig. Maar zoals alles kun je dat ook op internet vinden. Of over kopen van iemand anders.

Dit waren de tips. Meer dan genoeg als je het mij vraagt. Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee en kijk welke voor jou van toepassing kunnen zijn. En, uiteindelijk kun je bijna alles inderdaad ook gewoon kopen. Mocht je dus toch iets vergeten dan betekent dat niet gelijk het einde van je reis. En hoe minder je bij je hebt, des te minder je mee hoeft te slepen. Wat ook weer een voordeel is. Het belangrijkste is uiteindelijk: Geniet van de voorbereidingen en relax.

Liefs,

Charlotte

Het leven als au-pair in Australië. Hoe is dat?

Facebookpost
Het begon met een simpele facebookpost waarin ik plaatste dat ik op zoek was naar een baan. 6 of 7 reacties gekregen van mensen die een au-pair zochten en zo kon ik verbazingwekkend snel aan de slag in Hastings Victoria. Een dorp onder Melbourne.
Een week later, na mijn surfkamp stapte ik in Sydney in het vliegtuig op weg naar Melbourne waar ik werd opgehaald door de vader en dochter van het gezin waar ik nu sinds 2 weken woon. Nadat we in het Thaise restaurant van de moeder hadden gegeten kwamen we aan in het huis in Hastings.
Hastings is een leuk dorp dat alles heeft wat je nodig hebt: 3 supermarkten, basisscholen, middelbare school, winkels, treinstation, KFC en MacDonalds.

Ik woon dus bij het gezin in huis en zorg hier voor 1 meisje van 8 jaar oud: Sierra. Echt, zo'n lief, vrolijk en beleeft meisje! Ik gun iedereen zo'n dochter als Sierra! Ze eet alles, vraagt hoe je dag was, of je iets wilt drinken echt ideaal. Blijft natuurlijk wel een kind van 8 dus heeft 's avonds wel aansturing nodig om op tijd in bed te liggen en heeft ook wel eens een niet zo'n vrolijk humeur zoals iedereen. Maar over het algemeen is ze altijd vrolijk.

Dagroutine
De dag begint 's ochtends om 7:30. Omdat ze al 8 is kan ze zelf opstaan en zich aankleden. Dat scheelt weer werk voor mij :). Daarna ontbijten, haren borstelen en er iets leuks van maken, lunch klaarmaken (kinderen blijven 's middags op school eten), spullen pakken en om 8:30 met de auto naar school. Haar moeder is 's ochtends thuis dus die helpt meestal met tas inpakken en daarna vertrekken wij samen met de auto naar school. Als ik terugkom vertrekt de moeder naar haar werk. De ene keer is dat 10 uur 's ochtends, de andere keer 4 uur 's middags. Nadat moeder de deur uit is heb ik het huis voor mij alleen en kan ik tot 3 uur doen wat ik wil.
Om 3:15 is de school afgelopen en haal ik Sierra weer op met de auto. Thuis eten en drinken we wat, maakt ze huiswerk, spelen we samen, of zij alleen en koken we meestal samen het avondeten. Om half 8 gaat zij douchen en om 8 uur naar bed. Ze is een ster in tijdrekken en wilt het liefst dat je bij haar in bed blijft totdat ze slaapt dus daar moet ik wel mee oppassen. Maar ik vind het wel heel gezellig dat bed ritueel. Verhaaltjes verzinnen en vertellen, de grootste lol hebben om niks. Ik hou er van!
Daarna plof ik op de bank of in mijn bed met een kop thee en iets lekkers en kijk ik een programma terug of bel/app met wat mensen van thuis. Ik probeer tussen 10 en 11 te gaan slapen, maar omdat ik een avondmens ben wordt het vaak later. Wat ik dan weer voel als ik 's ochtends de wekker hoor.

Qua werkzaamheden heb ik het dus prima getroffen met zo'n lief meisje. Het voelt ook helemaal niet als werk. Ik was ook wel verbaasd toen ik salaris kreeg. Krijg ik hier nu ook nog geld voor??

Is dan alles leuk
Nee, helaas niet. Het feit dat ze een au-pair nodig heeft, en de ouders er dus bijna nooit zijn vind ik al best sneu. Vorige week tijdens een dagje winkelen vroeg ik hoeveel au-pairs ze heeft gehad, ze was de tel kwijt maar in ieder geval meer dan 10. En au-pairs gaan altijd weer weg na een aantal weken of maanden.
Ik heb er wel over nagedacht om weg te gaan, omdat ik vind dat haar ouders haar te weinig aandacht geven. Maar dan komt er weer een nieuwe. En als zo'n meisje zegt dat ze het zo gezellig vind en je niet weg mag gaan, tja dan ga ik niet mijn spullen pakken.
Ook heb ik helaas niet echt een klik met de moeder. Ten eerste praat ze niet veel als we samen zijn en ten tweede ben ik het gewoon niet eens met haar opvoedingskeuze. Misschien denk je er anders over, en dat mag ook. Maar ik vind zelf dat als je kinderen wilt je er ook zelf voor moet zorgen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, als alleenstaande ouder bijvoorbeeld, of dat je fulltime moet werken om financieel het hoofd boven water te houden, maar 6 dagen werken om die 4e auto te kunnen betalen of 3 keer per jaar op vakantie te kunnen (waar je dan alsnog je kind bij een nanny laat en zelf de kroegen in gaat) tja, daar denk ik wel heel anders over.
Vind het ook niet vreemd dat Sierra 's avonds soms verdrietig in bed ligt en 'I want mommy' zegt. Ik ben nu haar 'second mommy' zegt ze regelmatig. Vader is trouwens 2 weken werken en dan echt weg en daarna 2 weken thuis. Die 2 weken dat hij thuis is ben ik vrij.
Ik probeer ook elke dag iets leuks te doen en samen te lachen. Dat kan zo simpel zijn: kwartiertje trampoline springen (met tuinslang dat is zo leuk joh!) of schommelen, als aapje dragen, spelletjes spelen of stoeien op bed. Het kind ligt dubbel van het lachen en missie is weer geslaagd.

Nieuwe wereld
Als au-pair leef je midden in een gezin en kom je opeens te weten hoe het is om voor een kind te zorgen en gaat er een nieuwe wereld voor mij open. Oké helemaal te vergelijken met een eigen kind is het natuurlijk niet. Als ouders heb je de meeste verantwoordelijkheid. Maar ik begrijp nu wel dat het tussen 8 en half 9 stress kan zijn. Gelukkig hebben wij daar hier geen last van omdat Sierra heel vroeg opstaat en haar moeder ook helpt.
Maar je moet wel elke dag op tijd opstaan, om 3:15 bij school staan en om 6 uur een fatsoenlijke maaltijd hebben gekookt. En je moet je zelf natuurlijk ook aan de regels houden. Want waarom zou zij gezond eten of haar telefoon weg leggen tijdens het eten als je het zelf ook niet doet. Daarom hebben we nu ook ipad regels: geen ipad tijdens het eten en als ze er te lang achter heeft gezeten gaat die ook weg. Wat niet altijd wordt gewaardeerd ;).

Over het algemeen is het dus super leuk en geniet ik er enorm van. Maar ik zou zelf nooit een au-pair in huis willen om voor mijn kind te zorgen. Dan maar wat minder geld op de rekening.

Liefs,

Charlotte

De 13 meest opvallendheden voor een Dutchie in Australië

Voordat ik naar Australië ging was het enige wat ik wist: Het is groot, ver van Nederland en ze spreken er Engels. Als je er woont, nu iets meer dan 3 weken kom je langzamerhand steeds achter meerdere dingen die opvallen en anders zijn dan in Nederland. Daarom een lijst met de meest opvallendhedem voor mij:

1. Dat Nederland mega ver weg is! Dat wist ik natuurlijk wel, maar als je 3 keer 7 tot 8 uur in het vliegtuig zit plus nu 10 uren tijdsverschil besef je dat echt.

2. Dat je door het tijdsverschil en social media precies weet wie 's nachts wakker zijn en wanneer het in Nederland ochtend is. Zo rond 5 of 6 uur in de avond voor mij beginnen de reacties te komen.

3. Als je zegt dat je naar het buitenland gaat krijg je veel vaak de opmerking: 'Misschien vind je wel een leuke Australiër daar'. 1 keer is misschien leuk, maar na 10 keer wist ik het wel. Maar of ik nu vriendelijk of geïrriteerd zei dat ik echt niet op zoek ben en niet daarvoor naar het buitenland ga. Dat maakt voor sommige mensen niks uit. Misschien denk je, doe niet zo moeilijk joh, mensen bedoelen het goed. Maar ik werd er echt chagrijnigvan omdat mensen (hoe goed bedoelt ook) iets zeggen zonder te vragen of ik dat überhaupt zou willen. Heb daar al eerder in het blog 'voor- en nadelen van alleen wonen' wat over geschreven.

4. Je krijgt opeens heel veel berichten van mensen van wie je het niet zou verwachten. Super leuk! En, voordat ik vertrok kreeg ik heel veel opmerkingen van mensen dat ze het zo jammer vonden dat ik wegging en me zouden missen.
Ik heb tegen een paar mensen gezegd: Gelukkig heb ik geen negatief zelfbeeld, maar stel dat je twijfelt of men je wel aardig vind en je wel zullen missen als je weg bent, een paar maanden naar het buitenland is dan een super goede remedie tegen een negatief zelfbeeld. Echt, de positieve reacties, kaartjes, cadeautjes, misschien surpriseparty's bleven maar komen.

5. Dat Aussies als begroeting niet zoals wij goedemorgen, -middag of -avond zeggen. Maar: Hi how are you? In het begin dacht ik: Do you really wanna know? Nu weet ik dat een 'fine thanks, and how are you?' en over tot de orde van de dag al voldoende is.

6. Dat Aussies als je ze ergens voor bedankt i.p.v. graag gedaan 'no worries' zeggen. De eerste keer dacht ik: well mate, I don't worry hoor.

7. Als je de hele dag Engels praat, je ook Engels gaat denken en (soms bijna) whatsapp berichten in het Engels gaat sturen naar Nederlandse vrienden. Tenminste ik dan. Ik ben niet meer enthousiast maar excited en niet zenuwachtig maar nervous.

8. Dat je het nieuws in Nederland totaal niet meer volgt. Ik denk maar zo: als er een natuurramp, aanslag, geboorte of overlijden is dan hoor ik het vast wel.

9. Dat Australië heel uitgestrekt is en dat hele stukken rijden heel normaal is. Van Sydney naar Melbourne is het bijvoorbeeld 11 uur met de trein, of anderhalf uur met het vliegtuig. Als ik van mijn woonplaats Hastings in het Zuiden naar Darwin in het noorden zou willen ben ik 41 uur en 3800 kilometer onderweg met de auto. Dat is nog verder dan van Amsterdam naar Georgië.

10. Australisch Engels toch wel wat anders is dan Amerikaans Engels. Makkelijkste voorbeeld: Voor Amerikanen heet ik 'Tcharlot' hier is het 'Charlot'. Ook maken Australiërs woorden korter: Australiër=Aussie, breakfast=brekky en wetsuit=wetty. Verder dan dat kom ik nog niet.

11. Ik hier veel minder tv kijk dan thuis. Sowieso kan RTL gemist alleen in Europa worden bekeken. Scheelt heel veel programma's ;). De enige programma's die ik nu kijk zijn: Expeditie Robinson + Eilandpraat op youtube. Boer zoekt vrouw, Zondag met Lubach, Hunted en Anita wordt opgenomen op NPO gemist. Verder af en toe youtubefilmpjes. Misschien dat ik mijn tv straks in Nederland maar weg doe? Geen idee nog, maar in ieder geval tijd genoeg om over na te denken.

12. Links rijden en dus aan de voor ons passagierskant instappen. Even paar dagen wennen en dan denk je er niet meer over na. Alleen zet ik soms nog wel de ruitenwisser i.p.v. de richtingaanwijzer aan haha. Gelukkig rij ik in een automaat dus aan schakelen hoef ik helemaal niet te denken.
Ik vind het nu raar om Nederlandse auto's rechts te zien rijden op de weg. Niet alleen rijden we hier links, ook lopen we links op de stoep. Klinkt logisch maar daar moest ik de eerste dag in Sydney echt aan wennen. Waar ik wel het meest aan moest wennen, of eigenlijk nog steeds niet aan gewend bent: Eerst naar rechts kijken bij oversteken, daarna naar links. Echt, dat gaat zo in tegen je systeem. Dus ondanks dat het totaal overbodig is, kijk ik ook altijd automatisch naar links. 1 keer ging het bijna mis, ik keek alleen naar links, er kwam niks en wilde dus oversteken. Maar toen kwam er wel een auto van rechts. Oeps. Gelukkig niks gebeurd, maar toen wel geleerd: Eerst rechts, dan links!

13. Het geluid van de verkeerslichten is totaal anders. Wil je weten wat dat geluid dan is klik dan hier: https://www.youtube.com/watch?v=n7N3M4OcoNs.

Dat waren ze voor dit moment. Waarschijnlijk zullen er nog meer volgen. Maar dan maak ik gewoon een deel 2 :).

Liefs Charlotte

Een weekje op surfkamp. Hoe dat was.

'Als jullie het leuk vinden kunnen jullie volgende week van de 29e tot en met 2 november mee op surfkamp. All inclusive voor ongeveer $500,- (€350,00).' Na even 2 tellen te hebben nagedacht besloot ik om ook mee te gaan. Hoe gaaf is het om te kunnen zeggen dat je kunt surfen en dat je hebt leren surfen in Australië. En de prijs, tja ik blijf een Nederlander, daar kon ik het ook niet voor laten

Kamperen in Gerroa

Dus maandagochtend om 9:15 vertrokken we met een touringcar van Sydney naar Gerroa wat 2 uurtjes rijden naar het zuiden is. Daar kwamen we aan op een camping, waarvan een gedeelte speciaal voor het surfkamp is. Toen eenmaal iedereen aanwezig was en een plekje had gevonden kon de uitleg over de week beginnen. We werden in 2 groepen gedeeld omdat anders de groep te groot was om tegelijk te kunnen eten. De ene dag stond groep 1 vroeg op en deed alles als eerste en de andere dag stond groep 2 als eerste op, zo wisselden we elkaar af. Les op het strand

Nadat iedereen een bed had weten te bemachtigen in de ongeveer 14 eenvoudige kamertjes waarin stapelbedden stonden kon de 1e les beginnen. Wat een gedoe is dat zeg zo'n wetsuit aandoen! Ding zit mega strak dus elke keer had je het gevoel dat je eruit scheurde. Eenmaal erin gehesen konden we op naar het strand wat zo'n 5 minuten lopen was.

Op het strand werden we weer ingedeeld in 3 groepen met in elke groep 2 instructeurs zodat het overzichtelijk bleef. Elke dag hadden we 2 lessen, een ochtend en middag les. En voor elke les ging je in je groepje even apart om paar dingen door te nemen en een reminder hoe je van in het water liggen overeind komt op je board. Verder leerden we elke les iets nieuws, zoals: wat doe je als je in de stroming terecht komt of hoe kun je tegen de golven in zwemmen en de warming-up.

In het water

En dan het water in! Wat lijkt het makkelijk op die filmpjes maar wat is het moeilijk! Eerst moet je wachten op de juiste golf, dan snel op je plank gaan liggen, voeten tegen de rand, peddelen, als de golf er is nog 3 extra, en dan op een bepaalde manier omhoog. Dat peddelen lukt wel, maar bij overeind komen viel ik (en meerderen met mij) er steeds van af. Zo frustrerend! Dinsdagmiddag was ik er helemaal klaar mee. Maar toen zei de instructeur: Je hebt een verkeerd board. Je bent zelf best lang dus je hebt een grotere nodig. Ooooh. Tja en toen werd het wel leuker :). Dat dat een board was voor mensen die het nog niet kunnen, I don't care! Want nu was het wel leuk. En zo ging het dus de hele week door.

Ontbijt-surfen-lunch-surfen-diner-freetime.

Hoe vond ik het?

Ik ging naar surfkamp om te leren surfen. Kan ik het nu? Nee, maar wel de basistechniek en wie weet leer ik ergens anders nog meer. Maar het was wel leuk om te ervaren. De blijdschap en trots als je merkt dat je overeind staat en 5 tellen later nog steeds op je board staat is zo fijn.

Maar niet alles is leuk, tenminste dat vond ik. Je bent met een grote groep mensen die overal zijn, of je nu in bed ligt, onder de douche staat of tijdens het eten. (Oké, niet letterlijk onder de douche, maar wel in de buurt of achter je in de rij.) Je bent nooit alleen. En dat heb ik gewoon af en toe even nodig. Daarom zat ik elke avond praktisch alleen in het speeltuintje, waar de wifi was. Terwijl verder bijna iedereen in het overdekte gedeelte aan de picknicktafels zat bier te drinken en kaartspelletjes te spelen zat ik te appen en te bellen. Bier drinken kan gezellig zijn, maar met zoveel geluiden moet ik zo goed luisteren en concentreren, daar had ik geen zin in. Ook voelde ik mij als christen wel heel alleen. Er werd door sommigen veel gevloekt en ik ben gewend om te bidden voor het eten, of in ieder geval een moment van stilte te krijgen. Eten zonder te bidden is net zoals een cadeautje van iemand krijgen zonder dankjewel te zeggen. Dat klopt gewoon niet. Dus ik ben elke dag maar zelf dankbaar geweest voor de dag en het eten.

Dus, mocht je heel toevallig ooit een keer daar zijn en denken: Zal ik het gaan doen? Als je de basics wilt leren, ja! Maar als je surfen niks aan vind en ook niet van mensen om je heen, dan moet je het zeker niet doen. Want meer dan dat doe je niet in die week.

Maar ondanks dat je constant tussen de mensen zit was het wel een hele toffe ervaring om mee te maken en te kunnen zeggen dat ik heb gesurft in de grote oceaan. Die overigens even vies smaakt als de Noordzee.

Als je mij in actie wilt zien, of gewoon de beste foto's en filmpjes, ga dan naar surfcampaustalia op FB of surfcamp op Instagram.

Liefs,

Charlotte

De eerste week in Australië

Inmiddels ben ik 1 week en 1 dag in Australië. Een week die voorbij is gevlogen. De eerste indruk is dus wel geweest. Hoewel er vast nog genoeg nieuwe eerste indrukken zullen komen maar dat zie ik ter zijne tijd wel.

Vrijdag 19 oktober

We landen in Sydney. Ein-de-lijk zijn we in het land van bestemming gekomen. Nadat we onze bagage hebben gevonden, zowel door de douaniers en de drugshond zijn goedgekeurd kunnen we het land in. Een busje brengt ons naar het hostel. T/m maandag slapen we in het Wake up hostel in het centrum van de stad. Als je ooit in de buurt bent: aanrader! ;).

Omdat de kamers nog niet klaar zijn lopen we eerst wat rond in het centrum en eten wat bij een tentje naast het hostel. Als eerste valt het geluid van de stoplichten op, als het groen wordt klinkt het geluid zoals een computergame en de mensen rijden links dus dat wordt wennen om rechts i.p.v. links te kijken. Om 15:00 kunnen we in de kamer. Ik slaap met nog iemand van de groep en 4 Duitsers in een kamer. We doen wat boodschappen, koken samen of apart en 's avonds loop ik met nog een paar van de groep naar het Opera house. Kan ik dat van mijn lijstje afvinken.

Zaterdag 20 oktober

Vandaag is er introductiedag van de reisorganisatie waarmee ik reis. We krijgen uitleg over waar kan je werk vinden, wat kun je per uur vragen, wat zijn de toeristische attracties en wanneer is de beste manier om te boeken. Eigenlijk alles wat je moet weten om hier een jaar(?) te kunnen leven.

Zondag 21 oktober

Vandaag is het ov de hele dag $2,70 dus veel Aussies en toeristen nemen het er van. Bijna de hele groep gaat vandaag naar de dierentuin en sealife. Behalve ik. Het voelt niet goed om op zondagochtend iets te doen wat niks met de kerk te maken heeft. Ik had het al eerder besloten en bij mijn standpunt gebleven: Vandaag ga ik naar Hillsong church. Half uurtje lopen dus gelijk goed voor de ochtendwandeling. 's Middags koop ik een Australische adapter die ik was vergeten. Of nouja, niet vergeten, alleen verkeerde land.

Maandag 22 oktober

Vannacht was de laatste nacht in het Wake up hostel. Vanavond ga ik naar een gezin in Katoomba waar ik een weekje mag logeren. Maar eerst mee met de citytour die door het hostel wordt georganiseerd. We lopen 10 km en komen langs verschillende highlights van Sydney. Sommige interessant, sommigen wat minder. Tja ik heb gewoon niks met een oorlog- schilderijenmuseum of een bloementuin. Hoogtepunt is wel weer het Operahouse waar meerdere foto's worden gemaakt.'s Avonds is er pizzaparty beneden in hostel en daarna reis ik naar Katoomba, 2 uur met de trein van Sydney. Ik mag een weekje bij een familie logeren. Zij zijn muzikant en reizen de hele wereld over. Zoek ze maar eens op op youtube of spotify: The Hollands.

Dinsdag 23 oktober

De eerste nacht in een eigen kamer, in een tweepersoonsbed voor mij alleen. Zo heerlijk! Ik word pas tegen de middag wakker. Gênant! Na het ontbijt, of eigenlijk lunch loop ik met moeder en dochter naar het centrum van dit stadje en doen we wat boodschappen.

's Avonds gaan wij (moeder, dochter en een vriend van de familie) naar de film A star is born. Ondanks dat ik soms de ondertiteling mis is de film goed te volgen. Na de film drink ik met de dochter en 2 vrienden wat in de stad en spelen zij muziek.

Woensdag 24 oktober

Vandaag gebeurd er weinig. Ik maak mijn cv in het Engels en hang 's avonds bij een andere vriend thuis waar weer muziek wordt gemaakt en wordt gezongen.

Donderdag 25 oktober

Vandaag gaan we (de ouders en dochter en ik) on a hike in the blue mountains. We parkeren de auto bovenop de berg en lopen een pad dat langzaam naar beneden loopt. Halverwege komen we bij een klif waardoor je eindeloos ver kunt kijken. Vervolgens lopen we het pad verder wat steeds smaller wordt en waar iemand een soort van trap van heeft gemaakt. Helemaal beneden aangekomen (2 km) zien we een waterval langslopen en genieten we van de natuur en het nieuwe water dat langs stroomt. Maar daarna moeten we ook weer die hele berg omhoog. Tjonge dat heb ik gevoelt! Voelde letterlijk alsof m'n hart uit m'n lijf pompte en ik de longen uit mijn lijf hijgde. Best leuk zo'n berg, maar doe dat niet nog een keer.

Vrijdag 26 oktober

Vandaag de laatste nacht bij de Holland familie geslapen. Ik heb er zo van genoten. Wat een lieve, gastvrije, leuke mensen zijn dat. Het was gewoon zo fijn om nergens over na te hoeven denken en te kunnen genieten van de rust en de stilte. Vandaag reis ik terug naar Sydney omdat ik nog wat dingen moet regelen. Maar zodra ik in het hostel aankom mis ik het rustige Katoomba al. Sydney is een stad die nooit slaapt en nu ik letterlijk tegenover het treinspoor slaap valt dat goed te merken. Dus stiekem baal ik dat ik terug ben gegaan. Maar niks aan te doen. Ik verblijf hier tot maandag en dan op surfkamp. Dus die paar nachten hou ik wel vol. Maandag dus op surfkamp voor een hele week en daarna reis ik richting Melbourne waar ik dan wil gaan werken. Maar daarover later meer.

Zaterdag 27 oktober

Vandaag ga ik naar Bondi Beach samen met 2 meiden van de reisgroep en nog 2 mensen. Onvoorstelbaar dat je gewoon 6 kilometer met de trein kunt reizen zonder de stad uit te komen. Bondi is mooi, druk, maar kleiner dan ik op tv had gezien. Het is een strand met een enorm uitzicht over een prachtige blauwe zee en enorme golven en aan de zijkant enorme rotsen. Terug naar het hostel nemen we de verkeerde trein waar we pas achter komen als we de stad bijna uit zijn. Gelukkig kijk ik op google maps en die dat we totaal de verkeerde kant op gaan. Snel uitgestapt en op zoek naar de juiste trein.

's Avonds ga ik naar een concert van mijn gastgezin waar ik heb gelogeerd. Zij hebben hier in Sydney hun cd release en gevraagd of ik het leuk vond om te komen. Tuurlijk!

Inmiddels is het 1 uur 's nachts dus tijd om naar bed te gaan.

Niet vergeten om de klok een uurtje achteruit te zetten! Wat ook betekent dat het tijdsverschil met mij dan niet meer 9 uur maar 10 uur is.

Fijn weekend en tot de volgende keer weer

Liefs Charlotte

De reis deel 2. We zijn er.

Laatste stuk
We zijn in Australië! Of beter gezegd: we vliegen er boven. Al 3 of 4 uur om precies te zijn. Het is nu 3 uur in de nacht (9 uur later dan in Nederland) en ik kan niet slapen. Dus dan maar een blogje schrijven. Ik merk dat ik het best fijn vind om alles van me af te schrijven en mijn hoofd leeg te maken. Ook super tof om allemaal reacties te lezen of peroonlijk te krijgen :). Dus blijf dat zeker doen, ook als je tips hebt hoor ik het graag.

Dubai naar Singapore
Terug naar de reis. O men wat duurt het lang! 3e vlucht van 7 of 8 per stuk dus reken Maar uit. Maar gelukkig zijn we er over 1 uur ein-de-lijk. Het vliegen van Dubai was niet echt bijzonder: ik keek een film, speelde tetris, sliep 1 uur, sprak met mevrouw naast me die terug naar Australië ging na 2 maanden vakantie in Europa. Verder kregen we rijst met gamba's als ontbijt (heb ik overgeslagen) en werd ik misselijk bij het landen.

Na bijna 8 uur vliegen kwamen we aan in Singapore. Singapore is heel makkelijk te beschrijven: warm! druk, groot en hoog. Bestaat bijna alleen uit hoge flatgebouwen, heel veel auto's, winkelcentra en dus warm.
We hebben daar een nachtje in een hotel geslapen. Dat was zó fijn! Een normaal bed met douche i.p.v. vliegtuigstoel.
De volgende dag kregen we een citytour. Tempel, bloementuin en Chinese markt bezocht. Daarna door naar het vliegveld. Daar wat gegeten, rondgelopen en om 21:30 weer de lucht in. Waar we nu op moment van schrijven nog steeds zijn. En waar de zon nu opkomt. Lucky I have a windowseat. Echt zo mooi! Het voelt alsof ik de zon wakker heb zien worden. Een nieuwe dag is begonnen. De eerste dag van een vast heel bijzondere periode.