Ik besefte me dat het best even geleden is dat ik heb gedeeld wat ik nu doe en waar ik nu ben. Hoog tijd voor een update!

Ik ga proberen om ieder weekend een update te schrijven over de afgelopen week zodat het overzichtelijk blijft en ik niet weken terug hoef te graven in mijn geheugen. Maar het is nu donderdag hoor Charlotte. Klopt, maar ik had dit artikel afgelopen zondag getypt, maar door beperkt internet en weinig tijd niet kunnen posten.

Cherryfarm
Vanaf begin januari heb ik 2 weken op een kersenboerderij in noord Tasmanië gewerkt. De dag begon om 6:00 en het werk om 7:30. Het werk was heel eenvoudig: je staat de hele dag aan de lopende band, er zijn 4 banden en op elke band moet een bepaalde maat kers komen (26, 28, 30 of 32mm), als de kersen voorbij komen kijk je welke de maat hebben die jij moet hebben, daar doe je verder niks mee, te grote of te kleine doe je in een aparte doos en van de kersen met beschadigingen wordt jam gemaakt en uiteraard beschimmelde of rotte worden weggegooid. Heel eentonig dus. Ook heb ik 2 keer nachtdienst gedaan van 7 pm tot 2 of 4 am. Behalve dat je dan heel moe word was het voor mij vooral pijnlijk voor mijn nek. Ga maar 8 uur met je nek omlaag staan. Blij toen het klaar was.

Blackberry picking
In het hostel waar ik toen sliep leerde ik o.a. 4 mensen kennen met wie ik op zoek ging naar een andere baan. 3 meiden en 1 jongen. Waarvan 1 koppel. Zeer multiculti allemaal: Japanse, Peruaanse, Duitse, Amerikaan en ik. Goede gelegenheid om nieuwe talen te leren :).
Sinds dinsdag 22 januari zijn wij aan het werk op een bramenboerderij ook in het noorden van Tasmanië. Ook farmwork maar dit keer plukken in plaats van verpakken.

Invulling van de dag

Om 5:00 gaat de wekker en om 5:45 moeten we op de boerderij zijn. Oké dit moet, maar in de praktijk zijn we er iets voor 6 uur. Over het hele terrein staan een soort tenten met daarin de planten. Per dag krijgen we een blok met daarin verschillende lanen, iedereen krijgt een laan voor zijn of haar beschikking en de taak is om alle rijpe en grote bramen te plukken. Rijp betekent niet alleen zwart maar ook dat de cellen bol staan. Je hebt een riem om je middel met daaraan 5 emmers en 1 extra waarin je de slechte bramen doet.

Als al je goede emmers vol zijn ga je naar de inpaktafel waar je je bramen in plastic bakjes doet, weegt en weer de slechte ertussen haalt en weg gooit. Dit laatste meestal theorie, in de praktijk draaien we als het een kleine beschadiging is de braam gewoon om. Natuurlijk niet als die nog paars is of al uit elkaar valt. Je wordt betaalt per bakje dus hoe meer je weggooit, des te minder je verdient.
Je bakjes doe je in een doos en als je klaar bent met inpakken gaan alle dozen, meestal 30 bakjes/3 dozen, naar de vrachtwagen op naar de supermarkt.
De prijs verschilt per dag. De ene keer is het $0,73 (€0,46) per bakje en de andere keer $1,05 (€0,66). Zo ben je de hele dag bezig en eind van de dag krijg je bij het uitchecken een bonnetje waarop staat hoeveel bakjes je die dag hebt gevuld. Het verschilt ook per dag hoe laat we klaar zijn. De ene keer 11 uur 's ochtends en de andere keer 4 uur 's middags.
Het is een supergezonde job! De hele dag eten we bramen (mag niet, doen we lekker wel) en doen we soort squads. Bramen groeien namelijk niet alleen op ooghoogte.
En voordat je je afvraagt of ik nu niet onder de schrammen zit vanwege de doorns, die zijn er niet ;).
Ook dit is dus weer heel simpel werk. De uitdaging is dat je soms echt moet zoeken naar de juiste grootte en rijpe braam. En omdat je wordt betaald per bakje probeer je zo snel mogelijk te werken. Echter, gisteren (30 januari) was het 28 graden(!) in de tent is het dan 5 graden warmer. Dan wordt hard en snel werken wel een uitdaging. Iedereen was toen ook enorm blij toen we ein-de-lijk klaar waren en naar huis konden.

British hotel Deloraine
Een dag voordat we begonnen met werken kwamen we aan in ons nieuwe onderkomen. En inderdaad geen hostel maar een heus hotel. Toen we deze baan kregen moest er natuurlijk ook een accommodatie worden gevonden. We zijn toen gewoon hostels gaan bellen en bij hotels en pensions in de buurt binnen gelopen met de vraag of ze plek hadden. Ik voelde me net als in het kerstverhaal: geen plaats in de herberg. Maar de aanhouder wint. Het is dus gelukt. Super fijn dat we hier kunnen slapen! We slapen met zijn vijven in het achtergedeelte van het hotel waar wij onze eigen badkamer en wc hebben. Beneden in de schuur hebben ze een soort keuken gemaakt waar een magnetron, koelkast, een aantal keukengerei en wasmachine staat. Buiten staat een grill en 2 campingkookplaten zodat we ook normaal kunnen eten. Tafel en stoelen buiten en je bent klaar.
Direct achter het hotel zit de supermarkt. Dat is echt zo'n vooruitgang! Het hostel hiervoor moest je 20 minuten lopen voor de supermarkt. Nu loop je gewoon heen en weer. Desnoods meerdere keren per dag.

Eventuele verdere plannen
Op dit moment ben ik alleen bezig met werken en geld verdienen: Eat-sleap-work-repeat. Ik kijk nog even aan hoe het gaat maar denk dat ik half of eind februari stop en dan wil ik een roadtrip gaan doen door Tasmanië. Ik ben namelijk niet snel met plukken en verdien daardoor niet veel. En ik heb zoveel mooie verhalen gehoord en foto's gezien dat ik dat nu ook zelf wil zien. Hoog tijd om dat binnenkort eens zelf te ontdekken. En daarna, daar denken we dan serieus over na. Maar in ieder geval genoeg plannen in mijn hoofd maar dat is weer voor een latere update.

Liefs,

Charlotte