Ik zit in mijn eentje aan de eettafel in het hostel in Tasmanië waar ik nu verblijf. Om mij heen vliegen tientallen vliegen die op zoek zijn naar restjes eten en in de verte hoor ik de vogels fluiten en de krekels tjirpen. De zon schijnt, het is vandaag 25 graden en ik doe in mijn short en t-shirt een poging om bij te kleuren. Alles ziet er uit als een normale maandag.

Toch is dit geen doorsnee dag. Ook al ervaar ik het hier totaal niet, de datum op mijn telefoon laat duidelijk weten dat het vandaag 31 december is. Dé laatste dag van het jaar. Dé dag waarop iedereen massaal naar de bakker of supermarkt gaat om oliebollen en appelbeignets te kopen of om zelf aan de slag te gaan. Dé dag waarop iedereen je ‘fijne jaarwisseling wenst’ of ‘de beste wensen’. En de dag waarop de meeste mensen terug kijken naar het afgelopen jaar. Want hoe cliché het ook is: wat is het toch snel gegaan.

Een jaar geleden werkte ik op een kantoor. De collega’s waren leuk, maar het werk paste totaal niet bij mij. Ik wist toen al dat ik weg zou gaan maar wat daarna? Ik heb toen een loopbaantraject gevolgd bij Corine Groenendijk in Dirksland (aanrader!) waar ik leerde wie ik ben, wat ik wil, wat ik kan en wat bij mij past. Daar is uiteindelijk een opleiding uitgekomen die bij mij past.

Een langgekoesterde droom was om ooit te gaan reizen maar waar, hoe, wanneer? Ik deelde dat op Facebook en de reacties waren: als je het echt wilt moet je dat doen. Zo gezegd, zo gedaan.

Hoe het verder gaat lopen hier in Australië en straks weer in Nederland weet ik nog niet. Ik wil volgend schooljaar dus een opleiding gaan volgen (persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen) en hier nog een periode werken, genieten van het land en de tijd nemen om na te denken wat ik graag zou willen met mijn leven. Ik ben zo’n persoon die heel veel laat afhangen van de mening van anderen en daardoor misschien bepaalde stappen niet durft te nemen. Dat wil ik anders. Niet mijn leven laten leiden door de mening van anderen maar doen wat ik wil en waar ik mij goed bij voel. Of alles laten zoals het nu is, dat is ook een optie natuurlijk.

Maar dat is volgend jaar. Nu is het nog 2018. Dit jaar hier in Tasmanië geen vuurwerk (we willen natuurlijk niet dat het bos in de hens vliegt), geen oliebollen of appelbeignets (de beste zijn van bakker Akershoek in Ouddorp. Echt zóóó lekker!) en geen oudejaarsdienst in de kerk vanavond. Wel een danceparty vanavond hier in het dorp. Eens wat anders dit jaar.

Ik hoop dat jouw oudejaarsavond ook zo fijn mag zijn, met allemaal lieve mensen om je heen. En voor de mensen die iemand moeten missen, ziek zijn of door een andere moeilijke periode gaan, dikke knuffel voor jou!

Ook in het nieuwe jaar wens ik iedereen veel geluk, blijdschap, wijsheid en liefde toe. Dat het een fijn jaar mag worden en je dromen mogen uitkomen.

Liefs Charlotte

P.S. 2 uur ‘s middags Nederlandse tijd luiden wij hier het nieuwe jaar in.